Hoe belangrijk is de steun van de mensen om je heen en herinneringen maken?

Vanaf de allereerste dag tot nu heb ik veel steun gehad van vrienden, kennissen, familie en collega's. En dat heeft me heel goed gedaan. En ook al is het maar een kaartje, dat kaartje beurde me op als het even niet meer ging. De lieve woorden ontroerden me regelmatig, het gaf me kracht, hoop en liefde. Ik voelde dat mensen nog aan me dachten. En dan al die appjes, telefoontjes, bloemen en bezoek. Het heeft zoveel voor mij betekend! 

Glimlach op mijn gezicht

Tijdens de corona-pandemie heb ik in het ziekenhuis gelegen. Eerst in het Noordwest ziekenhuis in Den Helder. Daar waren ze streng over bezoek. In het weekend mocht er ’s morgens en ’s middags iemand een half uurtje komen. Doordeweeks alleen in de avond. Ondanks de beperkte bezoektijden kwam er in het weekend altijd bezoek en soms ook doordeweeks. Mijn familie en vrienden kwamen vanuit Gelderland om mij te bezoeken. Geweldig toch! Dat zijn echte vrienden. Ook degenen die niet konden komen, stuurden een kaart of een cadeautje. Het ging mij niet om de cadeautjes, al brachten ze wel een glimlach op mijn gezicht. Toen ik in het Amsterdam VUmc lag vanwege de stamceltransplantatie was loyaler met de bezoektijden. Maximaal twee personen mochten vier uur per dag komen. En ja hoor, daar stonden ze weer! 

De tijden dat ik thuis was, ik woon op Texel, kwamen vrienden gewoon een dagje. Om te kijken hoe het met me ging. Mijn ouders bleven vaak een weekend of een week. Zo hielp mijn moeder veel in huis, maar gingen we er ook op uit. Ook nu nog krijg ik regelmatig bezoek. 

De kleine dingen

Alle kaarten, ruim 200, heb ik in een fotoalbum geplakt. Het is een gigantisch dik album geworden. Zo mooi om dit er af en toe bij te pakken en alles weer te lezen. Van de boeketten bloemen, slingers met kaarten en ballonnen heb ik foto’s gemaakt en in een ander album geplakt. Een album met herinneringen aan een periode die nu voorbij is, al ben ik er nog niet. De foto’s van het feestje dat ik Sarah zag, horen ook in dat album. 

Op de kaft van het album staat een toepasselijke tekst, ‘Enjoy the little things’. Dat sprak me meteen aan. Misschien heeft het me wel geholpen met verwerken. Ik zag de foto’s weer en besefte ook dat ik sommige dingen was vergeten. Ik pak het album niet snel uit de kast. Misschien gaat het ooit weer weg. Ik weet het niet. Maar ondertussen ben ik nog steeds bezig te genieten van de kleine dingen.

Als jullie advies of tips willen delen of willen reageren, graag!

Lieve groet, Pauline 

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *